Diagnostyka

Borelioza jest chorobą wywoływaną przez bakterię Borrelia burgdorferi. Do zakażenia dochodzi w wyniku ukłucia przez zakażonego kleszcza z rodzaju Ixodes.

Kiedy badanie jest zalecane?

Badanie powinno być wykonane, gdy występują charakterystyczne objawy boreliozy, a pacjent miał kontakt z kleszczami. Do objawów tych zaliczamy :

• zmiana skórna w miejscu ukłucia przez kleszcza
• zmęczenie
• gorączka
• ból głowy
• dreszcze

Co się oznacza?

W surowicy krwi pacjenta oznacza się obecność przeciwciał przeciwko bakteriom wywołującym boreliozę. Przeciwciała te produkowane są przez układ immunologiczny w odpowiedzi na obecność Borrelia burgdorferi w organizmie człowieka.
W badaniu oznacza się dwie klasy przeciwciał:

• p/c klasy IgM – mogą być wykrywane po ok. 2-3 tygodniach od zakażenia. Najwyższą wartość osiągają po ok. 6 tygodniach, po czym ich poziom się obniża.
• p/c klasy IgG – mogą być wykrywane po kilku tygodniach od zakażenia. Najwyższą wartość osiągają po 4-6 miesiącach. Przeciwciała klasy IgG utrzymują się kilka lat, stopniowo obniżając swój poziom.

Jeżeli wynik badania jest dodatni lub niejednoznaczny – zaleca się wykonanie dodatkowego testu Western blot.

Wynik:

• IgM (+) i IgG (+) / Western blot (+)
  Interpretacja : Prawdopodobnie pacjent choruje na boreliozę
• IgM (+) i IgG (-) / Western blot (-)
  Interpretacja : Wczesne stadium choroby lub wynik fałszywie dodatni
• IgM (-) i IgG (+) / Western blot (+)
  Interpretacja : Późne stadium choroby lub pacjent chorował na boreliozę w przeszłości
• IgM (-) i IgG (-)
  Interpretacja : Pacjent nie choruje na boreliozę lub miano przeciwciał jest zbyt niskie do oznaczenia.

Diagnostyka boreliozy w naszym laboratorium:

• Borelioza IgG
• Borelioza IgG Western blot
• Borelioza IgM
• Borelioza IgM Western blot

Do najczęstszych problemów zdrowotnych osób powracających z obszarów gorącej strefy klimatycznej i niskich standardach sanitarnych należą:

• Zmiany skórne
• Przewlekłe biegunki
• Stany zapalne dróg oddechowych
• Gorączki niewiadomego pochodzenia

Umów się na bezpłatne konsultacje z zakresu doboru badań krwi i kału w kierunku tropikalnych chorób pasożytniczych w zależności od objawów. Konsultacje z Profesorem po telefonicznym uzgodnieniu terminu.

Wykonujemy badania krwi i kału w kierunku tropikalnych chorób pasożytniczych dla osób powracających z krajów o ciepłym i tropikalnym klimacie.

Umów się na bezpłatne konsultacje z zakresu doboru badań krwi i kału w kierunku tropikalnych chorób pasożytniczych w zależności od objawów.
Konsultacje z Profesorem po telefonicznym uzgodnieniu terminu.

Określenie grupy krwi, czynnika Rh oraz obecności przeciwciał odpornościowych

Najlepiej wykonać przed 10 tygodniem ciąży. Obecność przeciwciał anty-D powinno być powtórzone podczas ciąży dwukrotnie. Badanie to odgrywa istotną rolę w diagnostyce konfliktu serologicznego. Wyniki badania grupy krwi i czynnika Rh kobieta powinna mieć stale przy sobie.

Na początku ciąży ( I trymestr) wykonywane są także badania:

• Morfologia
• Badanie ogólne moczu z osadem mikroskopowym
• Glukoza
• VDRL
• HIV
• A-HCV
• Toxo IgG (przeciwciała przeciw Toxoplasma gondii klasy IgG)
• Toxo IgM (przeciwciała przeciw Toxoplasma gondii klasy IgM)
• Rubella IgG (przeciwciała przeciw wirusowi różyczki klasy IgG)
• Rubella IgM (przeciwciała przeciw wirusowi różyczki klasy IgM)
• CMV IgG (przeciwciała przeciw wirusowi Cytomegalii klasy IgG)
• CMV IgM (przeciwciała przeciw wirusowi Cytomegalii klasy IgM)

Między 15 a 20 tygodniem ciąży:

• Morfologia
• Badanie ogólne moczu z osadem mikroskopowym

Między 21 a 26 tygodniem ciąży:

Wykonuje się przesiewowe badanie w kierunku cukrzycy ciążowej ( test obciążenia 75 g glukozy ) – badanie wykonywane jest u kobiet, które w I trymestrze ciąży miały prawidłowe stężenie glukozy na czczo.
Ponadto zaleca się wykonanie :

• Badanie ogólne moczu z osadem mikroskopowym
• Przeciwciała anty-Rh u kobiet z Rh (-)

Badanie w kierunku toksoplazmozy

Jest wykonywane w każdym trymestrze ciąży u pacjentek, u których przed rozpoczęciem ciąży nie wykonano badań na obecność przeciwciał w klasie IgG lub ich wynik był ujemny.

Między 27 a 32 tygodniem ciąży:

• Morfologia
• Badanie ogólne moczu z osadem mikroskopowym
• Przeciwciała odpornościowe

Między 33 a 37 tygodniem ciąży:

• Na obecność antygenu HBs
• Ponowne badanie w kierunku HIV
• Morfologia
• Badanie ogólne moczu z osadem mikroskopowym
• Posiew z pochwy i odbytnicy w kierunku nosicielstwa paciorkowca grupy B ( GBS, Streptococcus agalactiae)
• W grupie kobiet o zwiększonym ryzyku populacyjnym lub indywidualnym ryzykiem zakażenia, dodatkowo wykonuje się badania przesiewowe w kierunku kiły i HCV.

Między 38 a 39 tygodniem ciąży:

• Morfologia
• Badanie ogólne moczu z osadem mikroskopowym

Helicobacter pylori to bakteria powodująca stany zapalne błony śluzowej żołądka – nieleczona doprowadza często do choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.

Diagnostyka Helicobacter pylori w naszym laboratorium

• Jakościowe oznaczanie przeciwciał przeciwko Helicobacter pylori w surowicy krwi
• Ilościowe oznaczanie przeciwciał przeciwko Helicobacter pylori w surowicy krwi
• Oznaczanie antygenu Helicobacter pylori w kale

Roma - ocena ryzyka obecności raka jajnika

Test ROMA obejmuje:

• Ca-125
• HE-4
• Algorytm oceny ryzyka

Test ROMA jest najnowszym osiągnięciem diagnostyki laboratoryjnej pozwalającym na kwalifikowanie pacjentek do grup wysokiego i niskiego ryzyka rozwoju złośliwego nowotworu jajnika. Wynik testu interpretuje się uwzględniając czy kobieta jest przed czy po menopauzie.

WYNIK : Ocena ryzyka zachorowania na raka jajnika

Kobieta przed menopauzą:

• ROMA < 7,4 % Niskie ryzyko
• ROMA> 7,4 % Wysokie ryzyko

Kobieta po menopauzie:

• ROMA < 25,3 % Niskie ryzyko
• ROMA> 25,3 % Wysokie ryzyko

Toksoplazmoza

Toksoplazmoza jest chorobą wywołaną przez pierwotniaka Toxoplasma gondii.
Toksoplazmozę możemy podzielić ze względu na:

• sposób zarażenia : nabyta lub wrodzona
• występujące objawy : objawowa lub utajona

Drogi zakażenia:

• spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa, zawierającego cysty z bradyzoitami T. gondii
• spożycie pokarmu zanieczyszczonego kałem, moczem lub śliną zwierząt chorych na toksoplazmozę ( najczęściej do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktu z KOTEM – gdyż jest on żywicielem ostatecznym tego pierwotniaka)
• zakażenie płodu przez łożysko ( gdy ciężarna choruje na toksoplazmozę)
• spożycie niemytych owoców z ogrodu, po którym chodzą zarażone zwierzęta
• drogą kropelkową

Objawy toksoplazmozy:

• gorączka
• objawy grypopodobne
• powiększenie węzłów chłonnych
• dolegliwości stawowe

U osób z prawidłową odpornością, świeże zakażenie T. gondii przebiega zazwyczaj bezobjawowo.

Diagnostyka toksoplazmozy w naszym laboratorium:

• przeciwciała przeciwko T. gondii w klasie IgG – ich podwyższone miano świadczy o obecnym lub przebytym zakażeniu toksoplazmozą
• przeciwciała przeciwko T. gondii w klasie IgM – ich podwyższone miano świadczy o obecnym zakażeniu toksoplazmozą
• awidność Toxo IgG

Diagnostyka toksoplazmozy w ciąży

Niezmiernie ważnym badaniem w czasie ciąży jest oznaczenie przeciwciał przeciwko T. gondii. Diagnostyka toksoplazmozy jest obecnie zalecana dla każdej ciężarnej, ponieważ skutkiem choroby matki może być wrodzona toksoplazmoza u płodu ( powodująca między innymi małogłowie i/lub wodogłowie, zwapnienie śródmózgowe, zapalenie siatkówki oraz naczyniówki, powiększenie wątroby i/lub śledziony a także często towarzyszące tym objawom opóźnienie umysłowe)

Bardzo ważne jest zgłoszenie się na badanie w I trymestrze ciąży.

Kobieta ciężarna powinna wykonać oznaczenie p/c przeciwko toksoplazmozie w każdym trymestrze ciąży.
Po pierwszym badaniu (w I trymestrze) jesteśmy w stanie ocenić czy kobieta choruje lub chorowała w przeszłości na toksoplazmozę. Jest to niezwykle ważne, ponieważ gdy wynik badania w I trymestrze będzie ujemny, a wykonane w II lub III trymestrze badanie da wynik dodatni – będzie to świadczyło o tym, iż do zakażenia doszło w czasie ciąży. Wówczas należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym ciąże w celu wprowadzenia leczenia farmakologicznego.
U ciężarnych z dodatnim wynikiem ( p/c w klasie IgG i IgM) wykonuje się również badanie awidności (czyli określa się siłę wiązania antygenu z przeciwciałami).

Czym jest nietolerancja pokarmowa?

Jest ona niewłaściwą reakcją organizmu na składniki pewnych pokarmów. Nietolerancja pokarmowa charakteryzuje się zwiększoną ilością przeciwciał typu IgG produkowanych we krwi przeciwko problematycznym pokarmom. Długotrwałe choroby, o podłożu trudnym do zdiagnozowania mogą mieć swoją przyczynę w nietolerancji pokarmowej. Ocenia się, że problem dotyczy nawet 45 % populacji.

Najczęstsze objawy:

• Biegunki
• Zespół jelita drażliwego
• Zaparcia
• Problemy dermatologiczne
• Przybieranie na wadze
• Nieżyt żołądka
• Wzdęcia

Badane produkty żywnościowe:

Test bada reakcje organizmu na 59 produktów żywnościowych podzielonych na 46 grup. Należą do nich : owies, pszenica, ryż, kukurydza, żyto, pszenica durum, gluten, migdały, orzech brazylijski, orzech nerkowca, herbata, orzech włoski, mleko krowie, całe jajko, kurczak, baranina, wołowina, wieprzowina, mix białego mięsa ryb, mix mięs ryb słodkowodnych, tuńczyk, mix mięsa skorupiaków, brokuł, kapusta, marchew, por, ziemniak, seler, ogórek, papryki, mix roślin strączkowych, grejpfrut, mix melon, orzechy ziemne, soja, kakao, jabłko, czarna porzeczka, oliwka, pomarańcza i cytryna, truskawka, pomidor, imbir, czosnek, grzyby, drożdże.

Nietolerancja pokarmowa a alergia pokarmowa

Obydwa terminy są często mylone. Przy standardowej alergii pokarmowej (jak alergia na orzeszki ziemne, czy skorupiaki) po spożyciu określonego pokarmu występuje zazwyczaj ostra i natychmiastowa reakcja układu immunologicznego. Objawy nietolerancji pokarmowej są rozłożone w czasie i mają miejsce od kilku godzin do kilku dni od spożycia pokarmu.

„Wytyczne suplementacji witaminą D dla Europy Środkowej” Zalecenia Międzynarodowego Zespołu Ekspertów

Przypuszcza się, że niedobór witaminy D w Polsce dotyczy 70 – 90 proc. populacji, przy czym największą grupę stanowią osoby dorosłe. W związku z niepokojącą sytuacją we wrześniu zeszłego roku opublikowano „Wytyczne suplementacji witaminą D dla Europy Środkowej” (opracowane przez zespół Międzynarodowych ekspertów i lekarzy i opublikowane w Endokrynologii Polskiej, nr 4/2013), w których zaleca się stosowanie witaminy D w dawce 2 000 j.m każdej dorosłej osobie w okresie od września do kwietnia, a każdej osobie powyżej 65 roku życia przez cały rok.

Przyczyny niedoboru witaminy D

Przyczyną tej pandemii jest przede wszystkim niewystarczająca zawartość witaminy D w codziennej diecie, położenie geograficzne wpływające na niską syntezę skórną witaminy D (przez większą część roku), a także styl życia, długotrwałe przebywanie w pomieszczeniach i stosowanie filtrów UV, które powodują zmniejszenie lub hamowanie syntezy skórnej witaminy D.

Wskazania do oznaczania witaminy D

• Krzywica, osteomalacja, bóle stawowo-mięśniowe, idiopatyczna lub wtórna osteoporoza,
• Złamania niskoenergetyczne
• Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej, niezależnie od etiologii
• Niedoczynność przytarczyc
• Przewlekła steroidoterapia (dawka prednizonu ≥ 7 mg/dobę)
• Terapia ketokonazolem
• Terapia lekami przeciwdrgawkowymi
• Terapia lekami antyretrowirusowymi
• Zespoły upośledzonego trawienia i/lub wchłaniania, w tym mukowiscydoza
• Długotrwała dieta eliminacyjna, zaburzenia odżywiania, żywienie pozajelitowe
• Przewlekła choroba nerek (stadium 3-5), stan po przeszczepieniu nerki
• Przewlekła niewydolność wątroby, cholestaza
• Choroba ziarniniakowa
• Choroby nowotworowe
• Choroby układu krążenia, szczególnie nadciśnienie tętnicze
• Choroby autoimmunizacyjne
• Niektóre infekcje, m.in. wirusowe zapalenie wątroby typu C, nawracające ostre infekcje dróg oddechowych
• Choroby alergiczne (m.in. astma, atopowe zapalenie skóry)

Konsekwencje niedoboru witaminy D

Zdaniem ekspertów niedobór witaminy D zwiększa ryzyko wystąpienia takich chorób, jak: nowotwory złośliwe, choroby sercowo-naczyniowe, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, choroby autoimmunologiczne, choroby metaboliczne, choroby zakaźne wywołane obniżeniem odporności i niektóre schorzenia neuropsychiatryczne.

(1) Międzynarodowy Zespół Ekspertów, „Wytyczne suplementacji witaminą D dla Europy Środkowej”, Endokrynologia Polska, nr 4, 2013

Pełny tekst "Wytycznych suplementacji witaminą D dla Europy środkowej"

Test na kalprotektynę i krew utajoną, wykonywany jest w celu:

• Nieinwazyjnego wykrywania stanu zapalnego i krwawienia jelit
• Różnicowania chorób zapalnych i czynnościowych jelit
• Monitorowania remisji stanu zapalnego jelit

Kalprotektyna - marker stanu zapalnego jelit

Kalprotektyna jest białkiem wiążącym wapń i cynk, które stanowią około 60 % białek neutrofili. W mniejszych ilościach występuje w monocytach i makrofagach. Stężenie kalprotektyny w kale występuje wskutek napływu neutrofilów do światła jelit przez zmienioną zapalnie błonę śluzową jelit. Jej zwiększone stężenie w kale związane jest z wystąpieniem ostrych stanów zapalnych, takich jak:

• nieswoiste zapalenie jelit (choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego)
• polipy i nowotwory jelita
• infekcje bakteryjne